Marcus van Blankenstein was journalist. Hij werd op 13 juni 1880 in Ouderkerk aan de IJssel geboren als zoon van Herman van Blankensteijn, slager, en Judith Bekkers, in een orthodox Joods gezin. Marcus overleed in Wassenaar op 18 september 1964.
Marcus studeerde Nederlandse letteren aan de Universiteit van Leiden. Hij deed zijn examen en in 1906 ging hij met een beurs naar Kopenhagen om verder te studeren. Vanuit die plaats deed hij zijn eerste correspondentenwerk voor de Nieuwe Rotterdamsche Courant; die jaar later werd hij correspondent door de NRC in Berlijn. Ondertussen was hij op 29 mei 1908 met Nelly Lohr (Batavia, 27 december 1883 – Wassenaar, 7 januari 1947) gehuwd en kreeg met haar een zoon, Heimon, en twee dochters, Judith en Sally.
Van Blankenstein zat ook in Berlijn gedurende de Eerste Wereldoorlog en kreeg door zijn objectieve berichtgeving een goede naam. De Duitsers waardeerden hem en stonden hem in 1917 toe om naar Sint Petersburg te reizen, waar op dat moment de Russische Revolutie woedde.
In 1920 werd Marcus van Blankenstein reizend correspondent voor het NRC en verwierf internationale faam. Hij zwierf door Rusland, China, Amerika en maakte vele Europese reportages. Zijn energie, zijn scherpe politieke inzicht en informatieve stukken werden befaamd. In 1930 werd hij gekozen tot voorzitter van de Internationale Vereniging van Journalisten van de bij de Volkenbond geaccrediteerde journalisten. Na 1930 verzorgde Van Blankenstein de dagelijkse politieke overzichten voor het NRC. Van Blankenstein maakte zich ernstig zorgen over de groeiende macht van het Nazisme en een artikel van hem in het NRC in 1937 leidde tot de opzegging door een paar honderd abonnees en een breuk tussen het NRC en Van Blankenstein. Zijn ontslag leidde tot vele protesten en tot een actie tegen de NRC onder leiding van de hoogleraren P.N. van Eyck en P. C. A. Geyl (beiden oud-correspondent te Londen van die krant).
De pers probeerde in 1937 neutraal te schrijven en de hoofdredactie van het NRC kon zich niet verenigen met de scherpte standpunten van Dr. Van Blankenstein. Marcus ging naar het Utrechts Nieuwsblad en schreef toen daar onbelemmerd zijn commentaren.
In de meidagen van 1940 week Marcus uit naar Engeland, waar hij de leiding van Vrij Nederland op zich nam. Na de oorlog werkte hij mee aan Het Parool.
Marcus was een broer van Philip van Blankenstein (Ouderkerk aan den IJssel, – Auschwitz, ), lid van de Onderwijsraad van de Nederlands-Israëlitische Gemeente te Rotterdam en röntgenoloog.