Eduard Ellis van Raalte werd geboren in Den Haag op 30 april 1841 en overleed in deze gemeente op 23 maart 1921. Hij studeerde in Leiden en promoveerde in 1864.
Daarna begon zijn betekenis voor Rotterdam, want hij vestigde zich in deze stad en was tot 1872 advocaat en leraar staatshuishoudkunde en handelsrecht. In 1873 werd hij benoemd tot rijksadvocaat.
Op 15 juli 1874 trouwde hij in Amsterdam met Rachel van Nierop en zij kregen vier kinderen, Donald, Rachel, Louise en Ada.
Vanaf 1877 werd hij voor de liberalen lid van de gemeenteraad van Rotterdam waar hij van 1892 tot 1897 Wethouder van Financiën was. Van 1897 tot 1905 én van 1913 tot 1918 was hij lid van de Tweede Kamer en in het kabinet-De Meester was hij minister van Justitie (1905 – 1908). Hij woonde tot 1905 in Rotterdam, toen vestigde hij zich in Den Haag.
Op 16 februari 1907 werd er een aanslag op zijn leven gepleegd bij zijn huis in de Haagse Amaliastraat; er werd vier keer op hem geschoten. De dader, Simon Polak, had geen politieke motieven maar was boos vanwege zijn ontslag uit het leger (wat hij overigens zelf genomen had) waar hij onderkapelmeester van het muziekkorps van Paramaribo was en de hoogte van zijn gagement. De dader werd bij het proces ontoerekeningsvatbaar verklaard en tot 1 jaar in een krankzinnigengesticht veroordeeld.
bron:
Pinkas, geschiedenis van de Joodse gemeenschap in Nederland,
wikipedia,
geschiedenis.vpro.nl,
geschiedenis 24,
stadsarchief Rotterdam en
www.akevoth.org
laatst bijgewerkt:
27 feb 2016